door John Rastetter en John Bingham
Het klinkt contra-intuïtief om uw rasterlijnscherm te verlagen om de prestaties te verbeteren, maar dat is precies wat we voorstellen, lees verder voor een gedetailleerd overzicht van de logica en de resultaten.
Al jaren bevelen producenten van rasterwalsen drukkers aan om het raster van de rasterlijn te vergroten om de afdrukreproductie te verbeteren. De gedachte is dat door het vergroten van de rasterlijnraster meer ondersteuning wordt gegeven aan de drukplaat, waardoor een schonere afdruk ontstaat. Toenemende lijnzeef zorgt er wel voor dat meer celwanden contact maken met de plaat, maar wat het voornamelijk doet is het percentage celvolume verminderen dat naar de drukplaat wordt overgebracht. De lagere overdrachtsefficiëntie zorgt voor een dunnere inktfilm. Een dunnere inktfilm zorgt op zijn beurt voor schonere afdrukken. Er zijn echter negatieve bijwerkingen van
verhoogd rasterlijnscherm; verstopte cellen, krassen en voortijdige slijtage.
Aan de linkerkant is de EFlo-celtechnologie en rechts de HourGlass-cel, let op de zuivere, scherpe celvorming die wordt gecreëerd door glasvezellasertechnologiePamarco is van mening dat er een betere manier is om hetzelfde of een verbeterd printresultaat te produceren en tegelijkertijd de consistentie van de inktoverdracht en de duurzaamheid van de rasterwals te vergroten. Dit wordt bereikt door het aantal aniloxcellen te verminderen en het celvolume te verkleinen om een aniloxgravure te produceren die zorgt voor de juiste inktfilmdikte, een consistentere inktoverdracht en een gravure die duurzamer is.
De huidige rastertechnologie maakt gebruik van glasvezel, multi-beam, thermische graveertechnologie. Om specifieker te zijn: in plaats van een mengsel van gassen, spiegels en buizen te gebruiken om een enkele laserstraal te produceren, creëert een kristal een korte pulslengtestraal die zo krachtig is dat een enkele straal wordt gesplitst in maar liefst vier kleinere. Door het splitsen van de straal kunnen rasterwalscellen momenteel worden "multi-gepulseerd" of "multi-cycled" worden gemaakt, waardoor cellen worden "gesneden" met precisie. Het eindresultaat is een grote hoeveelheid warmte en energie die in zeer korte tijd in de cel van een rasterwals wordt geleid.
Het voordeel van glasvezeltechnologie is de mogelijkheid om een breder scala aan lijnschermen te produceren (35 lpi tot meer dan 2000 lpi), een grotere celdiepte en een groter volume per lijnscherm. Deze glasvezeltechnologie stelt ons ook in staat om celbodems te creëren die vlakker, ondieper en gladder zijn dan een vergelijkbare CO2-lasergravure. Software-ontwikkelingen in combinatie met deze lasertechnologie stellen ons in staat om nieuwe celvormen te produceren, zoals EFlo en HourGlass. Deze nieuwe celontwerpen voegen ook extra prestatievoordelen toe. Als deze technologie echter niet correct wordt geïmplementeerd, kan de keerzijde een vermindering van de celduurzaamheid zijn (weerstand tegen krassen, krassen en voortijdige slijtage).
Oudere CO2-technologie verbrandde / gegraveerde cellen meestal met een enkele puls en met een pulslengte die veel langer was dan glasvezeltechnologie. CO2-technologie verdampt niet zo veel van het keramiek dat wordt weggebrand om de cel te vormen, waardoor een rand van gesmolten keramiek achterblijft op de celwanden die opnieuw worden gegoten. Aangenomen wordt dat gesmolten en opnieuw gehard keramiek harder is dan het "zoals gespoten" keramiek op het oppervlak van de rasterwals. Deze herschikking helpt bij de duurzaamheid van de gravure. Glasvezeltechnologie, omdat het met een kortere pulslengte brandt, creëert herschikking op een andere manier, het heeft de neiging zich op te hopen in knobbeltjes of palen in de hoeken van de cel. Als de celgeometrie niet correct is vastgesteld door een acceptabele verhouding tussen diepte en opening te gebruiken, kunnen de meerdere pulsen in elke cel de knobbeltjes te hard maken, waardoor ze broos worden. Het eindresultaat kan zijn dat deze deeltjes afbrokkelen of breken, waardoor voortijdige slijtage en/of kleine krasjes of brede breuklijnen op de rasterwals ontstaan.
Sinds de implementatie van thermische lasers in de rasterwalsindustrie, ligt de focus op het vergroten van rasterlijnen en celvolumes. Waar een 4.0 bcm werd gebruikt bij een scherm met 400 lijnen, is het tegenwoordig gebruikelijk om hetzelfde volume te produceren bij een scherm met 600 lijnen en hoger. Het scherm met 600 regels bij 4.0 bcm produceert een schonere afdruk dan een scherm met 400 regels bij 4.0 bcm omdat minder van de 4.0 bcm volume wordt overgebracht naar de drukplaat. Dit wordt veroorzaakt doordat dieper gelegen cellen een lagere overdrachtscoëfficiënt hebben. De resulterende overdracht levert afdrukken op die schoner zijn, maar de dichtheid wordt verminderd en de levensduur van de gravure wordt aangetast. Pamarco denkt dat het in de meeste gevallen een betere aanpak is om het raster van de rasterlijn te verkleinen en celvolume om de dikte van de inktfilm die op de drukplaat wordt overgebracht te verminderen. Dit zorgt voor schonere afdrukken, gerichte inktdichtheden en aniloxcellen die beter bestand zijn tegen slijtage en verstopping.
“Hierboven staan foto's van de 450 lpi – 3.4 bcm en 600 lpi – 4.0 bcm gravures getest op de bandrol. De celdiepte op de 450 was 15.5 micron met een opening van 53.4 micron (29% diepte-openingsverhouding) versus een celdiepte van 20.3 micron met een diepte van 40.3 micron (50% diepte-openingsverhouding). Let op de verbeterde gladheid van de celwanden op de 450 lpi”.Een voorbeeld hiervan kan worden geïllustreerd aan de hand van een recente bandroltest. Er is een test uitgevoerd om te bepalen of er een beter alternatief beschikbaar is voor een 600 lpi, 4.0 bcm, 60° cel die door een klant wordt gebruikt voor gecombineerd proces/lijnwerk/vaste stoffen printen en een 900 lpi, 2.6 bcm, 60° cel gebruikt voor proces afdrukken. Om ons in staat te stellen een duurzamere zeefdruk van de onderste lijn te gebruiken, zonder in te boeten op de netheid van de afdruk, was het nodig om ook het celvolume te verkleinen toen we de lijnraster verkleinden.
Acht gravures werden getest – 600 lpi – 4.0 bcm, 550 lpi – 3.8 bcm, 500 lpi – 3.6 bcm en 450 lpi – 3.4 bcm voor combinatiedruk en een 900 lpi – 2.6 bcm, 850 lpi – 2.5 bcm, 800 lpi – 2.4 bcm en een 750 lpi – 2.3 bcm voor procesdruk. Het eindresultaat was dat, door zowel het lijnraster als het volume te verkleinen, alle vier de gravures in elke categorie bijna identieke resultaten op het gebied van dichtheid en puntversterking produceerden. Het voordeel van het gebruik van het onderste lijnscherm en de volumegravure is dat het celoppervlak veel gladder is en dat het volume consistenter wordt overgedragen.
De bovenstaande tabel toont de resultaten van de hoogste en laagste LPI voor elke toepassing. Noteer de LPI-, BCM-, densiteit- en puntversterkingsresultaten voor elke toepassing.Bovendien is Pamarco van mening dat gravures die worden gebruikt met stalen rakelmessen na het graveren met een diamantfilm moeten worden gepolijst met behulp van een fijnmechanisch proces. Dit proces verwijdert de knobbeltjes en creëert een vlak, glad oppervlak dat bestand is tegen slijtage. Al onze gravures die worden gebruikt met stalen rakelmessen ondergaan dit proces. Bovendien kan dit proces worden uitgevoerd met veel succesvollere en herhaalbare resultaten door gebruik te maken van een lager aantal cellen en volumeverhoudingen. Celwanden zijn vlakker, gladder en smaller, wat zorgt voor een grotere duurzaamheid en consistentie in inktoverdracht en afdrukprestaties.
De "taak" van de rasterwals is het overbrengen van een nauwkeurige, voorspelbare en consistente inktfilm op de drukplaat. De inktfilm wordt bepaald door het celvolume, niet door het lijnraster. Het is misschien tijd om de specificaties van deze importtool opnieuw te bekijken voor betere afdrukprestaties, consistentie en duurzaamheid op de lange termijn.
Voor meer informatie over Pamarco of voor hulp bij het verkrijgen van de juiste specificaties voor uw rasterwalsen, kunt u ons bellen op 404-691-1700.
[sdfile url=”https://pamarco.com/?p=5453″]